Peyami Safa’nın Fatih-Harbiye romanı 127 sayfadan oluşmakta olup akıcı, anlaşılır ve sürükleyici bir dili vardır.Romanda 3 ana karakter (Neriman-Şinasi-Macit), 2 mekan (Fatih-Harbiye{Beyoğlu})üzerinde Doğu-Batı çatışmasını ele almaktadır.Neriman, Şark ayağı temsil eden gelenekçi Şinasi ile Garp ayağını temsil eden modern bir yaşantıyı temsil eden Macit arasında yaşadığı bocalamayı anlatmaktadır.Neriman yetişmiş olduğu gelenekten bir anda kopmak istemekte, Beyoğlu’nda yaşanan şekilciliğe özenmekte ama bir yandan da özünden kopamamakta oluşunun ıstırabını yaşamaktadır.Neriman, Tanzimat’tan itibaren Türk aydının yaşadığı “Kriz Entellektüel” dediğimiz hadise içerisinde bir medeniyet buhranı yaşamaktadır.İki cami arasında kalmış “ bî-namaz” gibidir Neriman.Romanda Neriman ud, Neriman’ın babası Faiz Bey ney, Şinasi kemençe, Macit gitar çalmakta olup musiki aletleri üzerinden alaturka-alafrangalık konusu tartışılmaktadır.Neriman-Şinasi ve Neriman-Macit arasındaki aşk konusunda ise Neriman’ın baloya gitmek isteği ısrarla devam etmesi üzerine Avrupa’da yaşamış olan Şişli’de oturan dayısıgile gittiğinde görmüş olduğu bir durmu merak eder ve Rus kadının yaşadığı trajedi karşısında kendini sorgulayarak içsel bir arınma sonucu yuvaya, özüne dönüş gerçekleşir.Vicdan azabı bir rahatlamaya dönüşür.Taklide değil gerçeğe yönelir.Ve roman eve dönüşün vermiş olduğu huzur ile sona erer.
Keyifli okumalar dilerim...